समस्या - श्रीधर तिळवे naik
जो मेलाय
तो मला मारतोय

जो माणूस म्हणून जन्मलाच नाही '
जो आयुष्यभर केवळ जनावर राहिला
तो मला माणूस म्हणून मारतोय

त्याला वाटतय कि तो काहीतरी दैवी करतोय
त्याला माहित नाही
त्याच्या हातातील हथियार
हे त्याच्यातील जनावराचा पाचवा पाय आहे

हे अज्ञान आहे
जे हिंसेचे मूळ आहे
आणि हे एल्सेटरा
त्या महान जनावरांचे गुलाम आहे
ज्यांच्याजवळ  विचार आहे विवेक नाही

विवेक मरतोय
आणि मरताना त्याला कळत नाहीये
ह्या जनावर आणि विचार ह्या कॉम्बोचे काय करायचे ?

श्रीधर तिळवे नाईक
(डेकॅथलोन एलसेtra ह्या काव्यफायलीतून   )

४४ डायनोसोर श्रीधर तिळवे नाईक 

अर्धा  सांगाडा
अर्धा डिजिटल
प्रत्यक्ष जो मी पाहिलेलाच नाही
अवतरतोय
बीट बाय बीट

तो आरश्यात आहे कि नाही
कि मी आरश्यात आहे
कि आम्ही दोघेही महाआरश्यात आहोत ?

तो मला घाबरवतो
पण माझ्या आतील  घबराव
डिजिटल आहे

तो काल्पनिक झाडांच्या झुंडीतून मुसंडी मारत
माझ्या डोळ्यावर येतोय
आणि मी माझा डिलीटवरचा सायबरी हात
फिक्शनल बोटांनी रिअलाईज   करत
तोलतोय


हायपरसेन्सिटीविटीची  कपाटे उघडली जातायत
आणि त्यांच्या तील आरसे मेकप करत
माझ्या डोळ्यावर चालून आलेल्या त्यावर
माझ्या कलेक्टीव  BODIES क्लिक करतायत 

तो अर्थपूर्ण आहे कि नाही 
मला माहित नाही 
पण तो माझ्या इलाक्यात आहे 
हे निश्चित 

तो अंडी घालतोय 
आणि माझ्या बुबुळातील ऑम्लेट बनवणाऱ्या वर्च्युअल तव्याला 
हे निश्चित करता येत नाहीये कि 
हि अंडी डिजिटल कि रिअल ? 

अंडी फुटतायत BLACK  MATTER भर 
आणि मी पळून चाललोय 
हे निश्चित करण्यासाठी 
कि ही पिल्लं डिजिटल अंड्यांची रिअल निर्मिती आहे 
कि रिअल अंड्यांची डिजिटल 
कि  रिअलची  रिअल
कि डिजिटलची डिजिटल 

मी पळतोय 
आणि त्यांनी सुरु केलेला माझा पाठलाग 
माझ्या रिअल पाठीवर डिजिटली आदळतोय 
श्रीधर तिळवे नाईक 

( क . व्ही . २ ह्या अप्रकाशित कवितासंग्रहातून )

४३ अज्ञान श्रीधर तिळवे  नाईक 

च्यायला ही बॉडी 

वापरून वापरून डफ्फर 

हाडांच्या ढिगात 

बर्फ काय उपसत बसलायस ?

तू रक्त वाचू शकतोस 

पण सध्या पाणी आण 

तहानेची रीपीटिशन कितीकाळ 

हे नदीलाही माहित नाही 

(क . व्ही . २ ह्या काव्यफाइलीतून )

५१ वटवण श्रीधर तिळवे 

मी माझ्या आत्मचरित्राचे तुकडे मांडत चाललोय 

मात्र ते तुम्हाला जसे हवे आहेत तसे नाहीत 

जसे असायला हवे आहेत तसे आहेत 

तुम्हाला चिंता पडलीये त्यांच्या सत्य-असत्याची 

आणि मला चिंता 

ग्वाही देणाऱ्या काल्पनिक मनाला 

संपूर्ण कसे नाहीसे करता येईल ह्याची 

तुम्ही मला फ़ेकॉलजिचा मास्टर समजताय 

आणि माझा गुन्हा हाच 

कि मी कुणाचा शिष्य झालो नाही 

तुम्हाला पूज्य तुमचे इझम्स , धर्म , अजेंडे , त्यांचे प्रवर्तक 

आणि मला पूज्य म्हणजे शून्य कसे ते जाणायची उत्सुकता 

मी असा मूर्तीभंजक आहे 

ज्याने फक्त मूर्त्या नाही फोडल्या 

प्रेषित फोडले ईश्वर फोडले 

स्वतःच्या घरातील देव्हारे फोडले 

तुम्हाला हवा आहे तुमच्या वाकवळणाप्रमाणे सही करणारा कवी 

आणि मी अवघ्या जगाचा राजीनामा देवून 

मूळ सोर्स वटवत चाललोय . 

(क व्ही २ ह्या काव्यफायलीतून )

1           Marathi poetry

From Wikipedia, the free encyclopedia

This article does not cite any references or sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (February 2012)

Marathi poetry is a form of Indian literature written in the Marathi language, one of the official languages of India.

1.1         Contents

  [hide] 

·         1 Earliest prominent Marathi poetry

·         2 16th to 18th century

·         3 19th century

·         4 20th century

·         5 External links

1.2          Earliest prominent Marathi poetry[edit]

The poet-saints Namdev (Devanagari: नामदेव) and Dnyaneshwar (Devanagari: ज्ञानेश्वर), from Maharashtra, India, wrote the earliest significant religious poetry in Marathi. They were born in 1270 and 1275, respectively. Namdev wrote over 400 verses in the abhang (अभंग) form. Dnyaneshwar composed his poetry in the owi (ओवी) form. His compositions,Dnyaneshwari (ज्ञानेश्वरी) and Amrutanubhawa (अमृतानुभव), consist of 9,037 and about 800 owis, respectively.

1.3          16th to 18th century[edit]

Eknath (एकनाथ, 1533 – 1599) was the next prominent Marathi poet.

Prominent poets from the 17th century include Tukaram, Mukteshwar, Ramdas, Vaman Pandit, Raghunath Pandit and Shridhar Pandit.

Moropant was a prominent poet of the 18th century. His Aryabharata (आर्याभारत) was the first epic in Marathi.

1.4          19th century[edit]

Early 19th century Marathi poetry consisted of powada (पोवाडे) ballads, phataka (फटके), and lawani ("लावण्या), which were composed by tantakawi (तंतकवि) or shahir (शाहीर). Prominent poets included Parasharam (परशराम), Honaji Bal (होनाजी बाळ), Anantaphandi (अनंतफंदी), Ram Joshi (रामजोशी), and Prabhakar (प्रभाकर).

The work of mid-19th century Marathi poets such as Krushnashastri Chipalunkar (कृष्णशास्त्री चिपळूणकर), Kunte (कुंटे), Lembhe (लेंभे), and Mogare (मोगरे) showed influences from both Sanskrit and English poetry.

In the late 19th century, Keshavasuta and Rev Tilak Narayan_Waman_Tilak (रेव्हरंड टिळक) produced poems influenced by English poets such as Wordsworth and Tennyson. They extended the horizon of Marathi poetry to encompass beauty in nature, love, romance, and mysticism as subjects.

Other 19th-century poets include Mangesh Padgaonkar, Bhalchandra Nemade, Arun Kolatkar, Dilip Chitre, Namdeo Dhasal, Vasant Abaji Dahake and Manohar Oak.

1.5           20th century[edit]

Modern Marathi poetry began with Mahatma Jyotiba Phule's compositions. Later poets like Keshavsuta, Balakavi, Govindagraj, and the poets of Ravi Kiran Mandal, like Madhav Julian, wrote poetry that was influenced by Romantic and Victorian English poetry, being largely sentimental and lyrical. Prahlad Keshav Atre, a renowned satirist and politician, wrote a parody of this sort of poetry in his collection, Jhenduchi Phule.

The major paradigm shift in sensibility began in the 1940s with the avant-garde modernist poetry of BS Mardhekar. In the mid-1950s, the 'little magazine movement' gained momentum. It published writings which were non-conformist, radical and experimental. It also strengthened the Dalit literary movement, and in general many poets emerged from the 'little magazine movement'.

A major change in Marathi sensibility began in the 1990s with the criticism of Shridhar Tilve. Shridhar Tilve brought to attention how the post-sixty generation^{[clarification needed]} is outdated, in his article "Chauta Shodh". His first collection of poems(Eka Bhartiya Vidyarthache Udgar) was published in 1991 by Popular Prakashan.