४४ डायनोसोर श्रीधर तिळवे नाईक 

अर्धा  सांगाडा
अर्धा डिजिटल
प्रत्यक्ष जो मी पाहिलेलाच नाही
अवतरतोय
बीट बाय बीट

तो आरश्यात आहे कि नाही
कि मी आरश्यात आहे
कि आम्ही दोघेही महाआरश्यात आहोत ?

तो मला घाबरवतो
पण माझ्या आतील  घबराव
डिजिटल आहे

तो काल्पनिक झाडांच्या झुंडीतून मुसंडी मारत
माझ्या डोळ्यावर येतोय
आणि मी माझा डिलीटवरचा सायबरी हात
फिक्शनल बोटांनी रिअलाईज   करत
तोलतोय


हायपरसेन्सिटीविटीची  कपाटे उघडली जातायत
आणि त्यांच्या तील आरसे मेकप करत
माझ्या डोळ्यावर चालून आलेल्या त्यावर
माझ्या कलेक्टीव  BODIES क्लिक करतायत 

तो अर्थपूर्ण आहे कि नाही 
मला माहित नाही 
पण तो माझ्या इलाक्यात आहे 
हे निश्चित 

तो अंडी घालतोय 
आणि माझ्या बुबुळातील ऑम्लेट बनवणाऱ्या वर्च्युअल तव्याला 
हे निश्चित करता येत नाहीये कि 
हि अंडी डिजिटल कि रिअल ? 

अंडी फुटतायत BLACK  MATTER भर 
आणि मी पळून चाललोय 
हे निश्चित करण्यासाठी 
कि ही पिल्लं डिजिटल अंड्यांची रिअल निर्मिती आहे 
कि रिअल अंड्यांची डिजिटल 
कि  रिअलची  रिअल
कि डिजिटलची डिजिटल 

मी पळतोय 
आणि त्यांनी सुरु केलेला माझा पाठलाग 
माझ्या रिअल पाठीवर डिजिटली आदळतोय 
श्रीधर तिळवे नाईक 

( क . व्ही . २ ह्या अप्रकाशित कवितासंग्रहातून )